Werkgroep curriculumvernieuwing werkt aan ontwerpkader Onderwijs

De werkgroep curriculumvernieuwing werkt aan een ontwerpkader onderwijs dat bestaat uit een onderwijsvisie en een ontwerpkader. De onderwijsvisie, opgezet voor toekomstgericht beroepsonderwijs, kent vijf elementen: de (intrinsieke) motivatie, het drievoudig kwalificeren, de begeleiding in een feedback-cultuur, de krachtige leeromgeving en ontwikkelingsgericht toetsen. Hier vind je nieuws over de in ontwikkeling zijnde beschrijving van deze elementen.

Deze keer aandacht voor het element ‘begeleiding’.

Het curriculum van morgen gaat uit van een balans in de leerschool en de begeleidingsschool. Denk daarbij niet aan de klassieke manier van begeleiden. De traditionele vorm van begeleiden in het onderwijs - studiebegeleiding - gaat uit van het begeleiden naar het diploma. Raakt een leerling van koers dan wordt hij via remediering en ‘bijles’ terug op koers gezet. Doordat onderzoek uitwees dat ook de persoonlijk maatschappelijke omstandigheden van grote invloed zijn op studiesucces, werd de studiebegeleiding uitgebreid met persoonlijk maatschappelijke begeleiding.

Begeleiding richt zich op de loopbaan

De omslag naar loopbaanleren krijgt in het beroepsonderwijs steeds meer voet aan de grond. Het richtpunt van de begeleiding is niet het diploma maar de loopbaan (en het leven) van de student en er wordt feedback gegeven op actuele handelingssituaties van de student, liefst in de praktijk, om die te verbinden met zijn persoonlijke doelen in zijn loopbaan. Daarover wordt het gesprek mét de student en niet over of tegen de student gevoerd (Kuijpers & Meijers 2009).  De ontwikkeling van de zogenaamde loopbaancompetenties (kwaliteiten- en motievenreflectie, werkexploratie, netwerken en loopbaansturing) maakt dat studenten meer sturing kunnen gaan geven aan hun eigen loopbaan.

Effectieve feedback bevat feedup, feedback en feedforward.

Effectieve feedback richt zich op vier niveaus: het taakniveau, procesniveau, zelfregulatieniveau en het zelf (Deci, Koestner en Ryan (1999).

Ook Hattie (2009) voert feedback als het krachtigste middel voor leren en ontwikkelen aan. Ook hier is de docent de centrumspeler in het leerproces van de lerende. Maar in een feedback- cultuur zijn ook medestudenten en het werkveld van cruciale betekenis om het leren krachtiger te maken (Hattie 2007). 

In een feedbackcultuur zijn ook toetsen een essentieel onderdeel van het curriculum. De toetsen zijn gericht op de ontwikkeling van de student en hebben daarmee een principieel ander doel dan examinering die gericht is op het formaliseren van het geleerde in de vorm van certificaten en diploma’s.  

Vragen en commentaar zijn altijd welkom bij john.schobben@leijgraaf.nl