Ode aan een collega

Curio:

Donderdag 27 februari 2020

Het is carnavalsvakantie. Ik werk, maar veel collega’s genieten van een welverdiend verlof. Vandaag wordt mij duidelijk dat het Coronavirus ook zijn vat op Europa krijgt. De situatie in Noord-Italië verergert en het eerste besmettingsgeval in Nederland wordt bekend.

Het lijkt mij goed om eens met een aantal collega’s na te denken over wat we als Curio moeten doen. Wat zou de impact op ons onderwijs kunnen zijn? Licht bezwaard laat ik een aantal collega’s terugroepen van vakantie om mogelijke scenario’s te verkennen.
 

Vrijdag 28 februari 2020

Sommigen nog schor van de carnaval, maar met zijn vijven gaan we aan de slag. Zo hebben we het over het belachelijke idee van het sluiten van een locatie van Curio door Corona. Of de salarissen nog wel doorbetaald zouden kunnen worden als er geen collega’s op het Trivium kunnen werken. En over het terughalen van studenten die stagelopen in risicogebieden in het buitenland. En wat te doen met excursies naar het buitenland? Het kernteam Corona is geboren… Iedere dag zullen we elkaar treffen om de uitgewerkte scenario’s en communicatieberichten te bespreken.
 

Dinsdag 10 maart 2020

Wat tien dagen geleden nog volledig denkbeeldige scenario’s leken, is realiteit geworden. Al de scenario’s die we bedacht hebben, komen uit, alleen veel sneller dan we gedacht hebben. Zo zijn vandaag twee van onze onderwijslocaties gesloten vanwege een gebrek aan personeel en daarmee het onvoldoende kunnen garanderen van de veiligheid van onze studenten. Ook is besloten dat er morgen nog eens twee locaties om deze reden de deur in het slot houden. Het Trivium is nagenoeg leeg; collega’s werken waar mogelijk thuis in navolging van het verzoek van onze minister president.

Wat is ons overkomen in deze relatief korte periode? Ik krijg nauwelijks de tijd om daar rustig over na te denken. U zult begrijpen dat de agenda van een bestuursvoorzitter altijd aardig gevuld is. Zoals nagenoeg alle agenda’s van Curiocollega’s goed gevuld zijn. En het hoofd ook. Maar nu draait het overuren. Omdat alle denkbeeldige scenario’s heel snel werkelijkheid zijn geworden.

We denken na over de impact van dit virus op ons onderwijs, of het nu gaat over de (voorbereiding op) examens, over het terughalen van studenten uit het buitenland, over BBL’ers die stage lopen in de zorg en over het annuleren van een open avond in ons mbo, wat te doen met de aanmeldavonden in het vo.
Ik praat met andere Brabantse bestuurders over leren op afstand, leg contact met burgemeesters en Onderwijsinspectie om hen op de hoogte te houden van onze dilemma’s rondom sluiting. Ik hoop elke dag dat de maatregelen die wij nemen op aangeven van het RIVM, de verspreiding van het virus remmen om de gezondheidsrisico’s voor onze studenten, leerlingen en collega’s te verkleinen.

In deze onwerkelijke tijd moet mij ook nog iets anders van het hart.  Brabant ligt nagenoeg plat, maar onze collega’s draaien juist overuren. Ze denken mee over pragmatische oplossingen, zijn bezorgd over het welzijn van onze leerlingen en studenten, over collega’s, over relaties die langs willen komen, over onderwijs dat wellicht op afstand gegeven moet worden. Collega’s in de ondersteuning bieden alvast aan om mee te gaan draaien in het onderwijs waar nodig. En geloof mij, dat scenario kan ook wel eens werkelijkheid gaan worden. En snel ook.

De overheid wil het onderwijs zo lang mogelijk gaande houden. Als het onderwijs stil valt, zullen ouders – zeker van jongere kinderen -  thuis blijven en dan valt heel Nederland stil. En aan de andere kant is het advies: sociale onthouding. Werk thuis om sociale contacten te voorkomen.

Collega’s die noodgedwongen thuiswerken, geven een enorme steun aan al die collega’s in het primaire proces die in deze bizarre tijden van personeelsgebrek, hoog ziekteverzuim en werkdruk hun best doen om toch goed onderwijs te geven en te ondersteunen. En aan de andere kant: collega’s die noodgedwongen thuis aan het werk zijn en daar niet zelf voor hebben gekozen. Dank allen, voor het opvolgen van de richtlijnen om zo snel als mogelijk uit de greep van Corona te komen.

Daarom een ode. Een ode aan jou. Ik mag je geen hand meer geven. Maar ik geef je graag een groot compliment, vanuit huis, want ook ik probeer met houden aan de richtlijnen die de overheid mij oplegt. Mijn gedachten gaan uit naar al die collega’s die last hebben van het onderwijsvirus. Collega’s die flexibel zijn en meedenken binnen deze bijzondere kaders. Er staan voor hun studenten, hun leerlingen en collega’s daar waar dat mogelijk is en een stap extra doen daar waar dat nodig is.

Ik hoop op een goede gezondheid voor iedereen. Een zeer oprecht dank je wel voor jullie doortastende en flexibele optreden. Curio mag trots zijn op dit onderwijsvirus dat altijd blijft bestaan. Het Coronavirus zal het onderwijsvirus echt niet verslaan!